Bazı kişiler kendi çocuklarında mahrumiyet çekmiştir(yahut öyle zannederler),dolayısıyla evlatlarına her şeyi bol bol sağlamaya kararlıdırlar.Çocuklarına bütün maddi imkanları temin etmek için kendilerine bir şey almaz,bazen borca girer,devamlı sıkıntı çekerler.Aslında çocuğa temel ihtiyaçları dışında fazla şey vermek gereksiz,hatta zararlıdır.Böyle yaptığımızda çocuklarımızı düşündüğümüzü,onların uğrunda fedakarlığı göze aldığımızı sanırız.Hkikatte ise kendi komplekslerimizin tesiri ile davranıp,hayal ettiğimiz bir çocukluğu evlatlarımız sayesinde dolaylı yaşamaya uğraşırız.Neticede çocuklara iyilik yerine kötülük etmiş oluruz.